çok sıkıştım.
bi yardım et.

herşey.

risk almak bu işte. böyle bir şey.. biliyorum, bilmez miyim. her risk alışımda su balonları patladı üzerimde. hah! hadi bir tane daha. saçmaymış, değilmiş. bak konuşamıyorum. hele ki ben sevmem üzerimde kalsın bir damla su. huylanırım, için sıkılır, bunalırım. sanki sabahtan beri sırıl sıklamım ve üst üste herşey. kabuslarımda görürdüm, yorganlar binmiş üst üste yıkılıyor üzerime. gariptir, hep aynı kabus. işte o zamanki gibi hislerim. ama hala uçabiliyorum ya o daha bir garip. bak yine geliyor karnımdan yukarı o pis şey. ne bilmiyorum, keşke tarif edebilsem.
hala gariptir ki el ister gönül. hiç düşünmez acıtır mı, yakar mı, sürükler mi en diplere.. düşünmeden.. al-ver. al-ver. ver.ver.ver.ver.
yine gider böyle değil mi?
ortada buluşucaz ama çocuk. tam ortada, kocaman bir ağaç var ya ortada işte tam orada.
temizlersin tüm tozu toprağı, gelirsin oraya.. ve ben belli ki oradayım.
ya da
çoktan geçmiş gitmiş yolum oradan.

durdum.
durdum. bayağı durdum. vay arkadaş dedim şöyle bir geçmişe bakıp. geldim bu günlere yahu şaka maka... gerçekten bir son vermeli ödünç aldığım herşeye diye bir düşündüm.

artık.

hala düşünüyorum. amma ödünç hayatmış benimki. değiş-tokuşa bağlamışım sonunda da . yerine koymuşum, atmışım, kırmışım, yapıp yapıp bozmuşum. sonra yenisini koymuşum aynı yere. hiç baştan başlamamışım.

vay be..
iğrençmişim.
hala öyleyim.