Ben kirletmekten yanaydım. Bütün bir sayfayı doldurucaktım. Geçmişe perdemi çekip sadece güneşe aralayacaktım. Kocaman bir sıcaklık ilk önce bana sonra bütün hayatıma yayılıcaktı ama gel gör ki daha farkında olmam gereken çok şey varmış. Tek başıma çeviremezmişim o sayfaları. "Tek başıma". Önceden nasıl yaptıysam ( nasıl yapıyorsam..) öyle yapmalıymışım. Ama işte hayatın boktanlığıda burdadır ya.. Tam herşey güzel dersiniz, istekleriniz olup bitivermiş, hayatınız düzene girmiş, sevdikleriniz yanınızda kalbinzde sevmediklerinz çok uzaklarda dersiniz birde bakarsınız ki aslında bunların hepsini örtebilecek bir karanlık hemen ensenizde solumaktadır. Bir yanınız ona yenilmemeni ne olursa olsun ayakta durman gerektiğini söylesede öteki yanınız en zayıf noktasında oluşan acıya dayanamamaktadır.
Ve vucüt yenik düşer! Tüm umutsuzluklara, yenilgilere ve verilen emeklerin bomboş karşılıklarına. Doğru bildikleri yanlıştır tam o noktada. Sağı soludur soluda sağı. Allak bullak hayatı boşluğa doğru sürüklenir, hırpalanır, yıpranır. Bir ışık bekler bir adım daha atabilmek için, o sayfayı çevirebilmek için ama nafile.
Sanırım bu sefer her şey için çok geç kaldı bu ruh.